Een maand

Hi people!

Ik ben nu al (bijna) een maand in Amerika. Ongelofelijk hoe snel de tijd gaat als je terug kijkt. Vooruit daarin tegen is een ander verhaal. Ik heb vaak in de avonden niks te doen en vanwege het tijdsverschil slaapt iedereen in Nederland al. Dat maakt de avonden soms best saai en dan verlang ik soms toch wel naar huis. Maar ik ervaar hier een groot avontuur die ik zeker niet wil missen. We hebben nog een heleboel leuke dingen gepland en tot nu toe ook al wat leuke dingen gedaan. Ik ken ook al wat meer mensen nu, wat het ook leuker maakt. De mensen hier zijn allemaal zoooo aardig en lief!!

Ik heb nu inmiddels 4 'volledige' schoolweken gehad. De lessen in het engels beginnen goed te wennen dat het bijna normaal voor me is dat er engels gesproken wordt. Ik was laatst bij het kijken van een film gewoon de ondertiteling vergeten in te stellen, omdat het al 'normaal' voor me is geworden. Hoe meer lessen je gehad hebt, hoe meer je moet kunnen. Sommige stof is nog best lastig, maar ik heb er nu vertrouwen in dat ik het moet kunnen halen!

Ik heb volledig hierboven tussen ' haakjes ' gezet, omdat ik dagen uitval heb gehad vanwege de sneeuwstorm. Dat alleen al was een hele ervaring opzich. In Nederland kennen we zoiets niet dus ik had geen idee wat te verwachten. Ze hadden donderdag al aangegeven dat vrijdag en zaterdag de school en alle activiteiten gesloten waren, niks door ging en je nergens heen kon. Mijn beeld van 'de Amerikanen' is toch wel dat ze goed zijn in overdrijven, dus mijn gedachten was: eerst zien, dan geloven. Nou ik geloof het! Zoals op de foto's op mijn facebook pagina al laten zien hebben we een goed pak sneeuw gehad. We hebben 's nachts zelfs vastgezeten en een 'verbod' gehad om naar buiten te gaan. Toch best eng, wat als er een brand uitbreekt, dan zit je gewoon opgesloten in je gebouw. Zo'n sneeuwstorm brengt ook wel weer leuke dingen met zich mee. Heb het meisje van de andere kan van de gang en vrienden van haar (beter) leren kennen en gezellig samen warme chocolademelk gedronken. Ach, je moet wat.
Daarnaast hadden we de volgende dag natuurlijk gigantische sneeuwpret!! :)

Die week daarop was het valentijnsdag, voor ons beter bekend als mijn moeders verjaardag. Met zulke dagen ben je natuurlijk het liefst thuis. Maar god zij dank voor de technologie van tegenwoordig heb ik veel met thuis kunnen skypen voor de verjaardag en zo kon ik er toch nog een beetje bij zijn.

Afgelopen zondag was de zevende editie van de indoor triathlon van de universiteit. Dit is bedoeld om op een veilige manier ervaring op te doen en kennis te maken met het meedoen aan triathlon's, gezellig sportief lol maken en voor het goede doel. Voorgaande jaren verzamelde ze geld voor een kankerstichting, maar dit jaar was het voor de nabestaanden van de wel bekende schietpartij op de elementary school in Connecticut waar we allemaal wel van gehoord hebben. Geloof het of niet, maar ik heb meegedaan. :) En vraag me niet hoe, maar ik was na een uur al klaar.
Het is vergeleken met de triathlon die jaarlijks in Holten wordt gehouden een 'peuleschil'. We moesten 20 minuten zwemmen, 20 minuten fietsen en 20 minuten hardlopen. Bij het zwemmen en harlopen werden je baantjes en rondjes geteld, waarmee je met de vorige jaren kon vergelijken. Het fietsgedeelte was onder begeleiding en vergelijkbaar met een les spinning. Al met al een leuke ervaring!

Dit was het tot zover!
Ik wens jullie weer veel leesplezier en tot het volgende verhaal :)
Liefs xx